çiçek olmayı hatırla

Çok kırgınsın biliyorum. Kalbin hızla atıyor, midene kramplar giriyor, durup durup yaşlar birikiyor artık umudunu yitirmiş gözlerinde.

Hücrelerinde sevgi, çantasında biraz umut, defterinde yapacağı şeyler listesi olanların, savaşmayan, dövüşmeyen, kin beslemeyen kalplerinde ne çok mücadeleler yaşanıyor bu ara. Görüyorum, biliyorum, anlıyorum.

Kapalı o pencereyi açıp biraz havalandırmak, camın önündeki çiçekleri sulamak isterim müsaadenle. Sana yapman ve yapmaman gereken çok şeyin sıralandığını farkındayım. Beni oturup kalbinle dinlemeni, zihninin 'ama...' ile başlayan cümlesinin sesini biraz kısmanı rica edeceğim sadece.

Bizler dünyaya tek başımıza geliriz. Birada olma duygumuz çok yüksektir. Bu yüzden arkadaşlık kurar, ilişki yaşarız. İlişkilerimizde hep kendimize çıkarız. Her şey bizden ibarettir. Bizde başlayan yolculuk yine bizde biter.

Sen bir tohumdun, çiçek oldun. Sana yağmur da gerek güneş de. Kar da gerek fırtına da.

Fırtınalar ne kadar güçlü olduğunu gösterir sana. Bir çiçek asla fırtınaya kızmaz, bilir ki kökleriyle toprağa daha sıkı sarılmak için bir fırsattır. Değişen şartlara uyum sağlar tüm varlığıyla bilir evrende her şey olması gerektiği gibi ilerler. Merkezinde kalmaya devam eder. Ve çiçek, daima kendisiyle ilgilidir. Kendini beslemek, bulunduğu yere sıkıca sarılmak ve ışıltısını yaymakla meşguldür. Çünkü bilir her şey kendisinden sorumludur.

Bir çiçek olduğunu unutma. İlham versin yaşama dair sana.